Mijn verhaal !!
Dag lieve mensen !
Ik stel mezelf even voor. Ik ben Sarah en dus net 14 jaar geworden.
Door een mislukte stunt in het skatepark ben ik nogal hard op mijn heup terechtgekomen. Ik ben een sportieve dus van ophouden had ik geen kaas gegeten en deed lustig verder. Tot de pijn niet meer uit te houden was.
In het ziekenhuis stelde ze drie barstjes vast in mijn heupkop. Ik moest veel rusten en dan zou de pijn wel vanzelf overgaan. Alleen, de pijn is gebleven, de barstjes genazen met de tijd maar de zenuwschade en verschrikkelijke pijn is gebleven en is er nog steeds.
Ik was pas negen en had al elke dag pijn. Dag en nacht zonder stoppen.....
Mijn ouders gingen veel met mij naar de dokter maar ze wisten niet wat ik had....
Pas na TWEE jaar wist men mij te vertellen wat ik had. Dat betekende al twee jaar constante pijn zonder dat ze er een verklaring voor vonden en zonder dat ik er medicijnen voor kreeg... Omdat ze niets vonden dus deed ik alsof...
Die periode was best droevig en eenzaam. Gelukkig had ik mijn ouders en mijn drie broers om me te steunen.
Zij zijn alle drie autistisch maar voor mij zijn ze gewoon.
Ik had dus het geluk om twee jaar na mijn val op de juiste dokter te vallen die wist wat ik had !!!!
Eindelijk dacht ik : nu gaat het komen, volgende maand sta ik terug op mijn skateboard en inlineskates....
Helaas, dat was een misvatting van mijn kant.
De superlieve arts was eigenlijk al twee jaar op pensioen maar werkte nog een paar dagen
Ik stel mezelf even voor. Ik ben Sarah en dus net 14 jaar geworden.
Door een mislukte stunt in het skatepark ben ik nogal hard op mijn heup terechtgekomen. Ik ben een sportieve dus van ophouden had ik geen kaas gegeten en deed lustig verder. Tot de pijn niet meer uit te houden was.
In het ziekenhuis stelde ze drie barstjes vast in mijn heupkop. Ik moest veel rusten en dan zou de pijn wel vanzelf overgaan. Alleen, de pijn is gebleven, de barstjes genazen met de tijd maar de zenuwschade en verschrikkelijke pijn is gebleven en is er nog steeds.
Ik was pas negen en had al elke dag pijn. Dag en nacht zonder stoppen.....
Mijn ouders gingen veel met mij naar de dokter maar ze wisten niet wat ik had....
Pas na TWEE jaar wist men mij te vertellen wat ik had. Dat betekende al twee jaar constante pijn zonder dat ze er een verklaring voor vonden en zonder dat ik er medicijnen voor kreeg... Omdat ze niets vonden dus deed ik alsof...
Die periode was best droevig en eenzaam. Gelukkig had ik mijn ouders en mijn drie broers om me te steunen.
Zij zijn alle drie autistisch maar voor mij zijn ze gewoon.
Ik had dus het geluk om twee jaar na mijn val op de juiste dokter te vallen die wist wat ik had !!!!
Eindelijk dacht ik : nu gaat het komen, volgende maand sta ik terug op mijn skateboard en inlineskates....
Helaas, dat was een misvatting van mijn kant.
De superlieve arts was eigenlijk al twee jaar op pensioen maar werkte nog een paar dagen